يک کم فوتبال از نوع فانوسى
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رحيم مخكوك

اين كه على دايى در زمين فوتبال آدم تندخويى است، درست. تمام كسانى كه بازى او را در دانشگاه صنعتى از نزديك ديده‏اند مي‎دانند كه او در زمين بازى يك جنگنده‏ى به تمام معنى است. البته از هم او محبت و مهربانى هم ديده‎اند. در زندگى عادى و روزمره و در كنار زمين ورزش. توى رخت‏كن و توى زمين‏هاى ورزشى. من خود نيز از نزديك محبت او را ديده‏ام.
اين كه تيم ملى ايران از پروين پاطلايى خاطره‏هاى فراوان شيرين و تلخ به ياد دارد هم درست. روزگارى ملتى با شادى او در زمين شاد شده و با ناراحتي‏اش ناراحت. من خود از نزديک تمرين او با بچه هاى تيم ملى صمد مرفاوى و على دايى را ديده ام و انصافا که بازى اش حتى در اين سن حرف ندارد. اما نمي‏شود فراموش كرد كه او آدم قدرت‏طلبى است. براى تيمش پرسپوليس هم خيلى كارها كرده و خيلى كارها هم حاضر است بكند كه شايد با اخلاق جور در نيايد. همين هم بود كه روزگارى كه پروين مربى تيم ملى بود بيش‎تر بچه‏هاى تيم ملى از پرسپوليس بودند و يا به پرسپوليس مي‏آمدند. بعضي‏ها پيازداغ اين ماجرا را زياد مي‎كنند و اسم اين را مي‎گذارند مافيا در فوتبال. من چنين نمي‏گويم و فقط ترجيح مي‎دهم بگويم به برخى كارهايش اعتراض دارم.
اين كه دعواى اين دو قهرمان اسطوره‏اى فوتبال ايران دقيقا از كجا شروع شده است مهم نيست. به گمانم واضح است كه رفتار قدرت‏طلبانه‎ى پروين و تندخويى دايى در اين بين نقش اساسى را داشته است. حالا اين كه دايى حرمت بزرگ‏تر را نگه نداشته است هم جاى صحبت فراوان دارد اما يك چيز هست كه اعصاب من را بد جورى خرد مي‎كند.
عده‏اى بسيج شده‏اند كه دايى را نه در زمين بازى كه به نامردى ترور كنند. در بازي‏ها هر وقت توپ زير پاى او مي‏روند هو مي‎كشند، بدترين فحش‏هاى عالم را نثارش مي‏كنند و انواع و اقسام فشارهاى روانى را بر او تحميل مي‎كنند. در حال حاضر دايى نه مي‎تواند ايران را ترك كند و نه ماندن در ايران برايش وضعيت راحت و قابل تحملى است. در يك شرايط متعادل او به تدريج كه سنش بالاتر رود بدون هيچ مشكلى بايد بتواند با تيم ملى خداحافظى كند. با وضعيت فعلى اين كار هم براى او ممكن نيست. عده‎اى دارند كسى را که افتخار فوتبال اين كشور است و نام فوتبال ايران را با ركورد شكني‏اش در گل زنى و با اولين حضور يك ايرانى در بوندسليگا در دنيا مطرح كزده است زير بدترين فشارها قرار مي‎دهند. اين كار با هر دليلى باشد از مردانگى به دور است. شايد فقط مسئولين بلندپايه‏ى ورزش و ريش سفيدانى مثل مهدى ابطحى كه مرد اخلاق فوتبال ما بود بتوانند دست اين دو را در دست هم بگذارند و نگذارند مسايل حاشيه‏اى خاطره‏اى تلخ از اين دو قهرمان در ذهن مردم گذارد.
فراموش نكنيم كه عامه‏ى ملت از همين دوستي‎ها و دشمني‎ها درس مدارا و يا خشونت مي‏گيرند. بايد كارى كرد.
-----------------------------------
Comments