عزا بر خود کنيد اى خفتگان
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نيما قديمى
(۱) سرهاى قدسيان همه بر زانوى غم است:
قرن‌هاست که شيعيان بر مصيبت بزرگ عاشورا مى‌گريند و بر سروسينه مى‌زنند. ولى مگر کم در طول تاريخ کشته داشته‌ايم و مگر کم ازاين‌دست جنايت‌ها ديده‌ايم. جالب اين‌که سهم شمر و خولى دراين عزادارى‌ها بسيار پر‌رنگ‌تر از امام حسين است و‌اين از نشانه‌هاى بارزايدئولوژى‌هاست که مردم را با کينه و خشم از دشمن متحد مى‌کنند. ولو دشمنى که قرن‌هاست مضمحل شده و ديگر موجوديتى ندارد تا چه رسد که امام زمان هم به عزم غلبه بر آن‌ها قيام کند. امروز ديگر از بانيان آن ظلم خبرى نيست و شيعه صاحب فرهنگ و حکومت شده‌است ولى تو‌گويى حاضر نيست کينه آن دشمن را فرو‌نهد.
(۲) شهيد جاويد:
امام حسين (ع) داعيه‌دار خلافت مسلمين بود و پس از دعوت مردم عراق با يک محاسبه نادرست مبتنى بر گزارش مسلم راهى کوفه شد و در ميانه راه متوجه اين اشتباه گرديد. ولى اين زمانى بود که حُر راه برگشت را هم بر او بسته‌بود. اينجا بود که امام حسين کشته‌شدن را به تسليم ترجيح داد، نه اين‌که از اول به قصد شهادت راهى کربلا شده باشد. هيچ سياستمدارى براى شکست حرکت نمى‌کند، ولى پيروزى هم هيچ‌گاه قطعى نيست.
(۳) کجاييد اى شهيدان خدايى:
روح سلطانى ز زندانى بجست
جامه چه درانيم و چون خاييم دست
چون که ايشان خسرو دين بوده اند
وقت شادى شد چو بشکستند بند
سوى شادروان دولت تاختند
کنده و زنجير را انداختند
------------------------------------
Comments
